Vanessa Lively -- Return To Waves

Kenmerken

Genre: Singer-songwriter

Beschrijving

een review uit Vlaanderen:
Het loopt soms toch raar: deze multigetalenteerde artieste uit Austin, Tx, heeft bij onze Noorderburen een stevige fanbase kunnen uitbouwen, terwijl ze hier bij ons in Vlaanderen geen poot aan de grond lijkt te krijgen. We blijven proberen, hier bij Rootstime, want deze zangeres / schilderes / activiste / moeder blijft maar mooie platen maken. Ook nu weer op Return to Waves, haar vijfde album, levert Vanessa erg fraaie songs af, die bij wijlen noch min noch meer aan Joni Mitchell doen denken, maar tegelijk hele lappen country of Latin in hun kern dragen.
Dat is wellicht de reden waarom het (voorlopig) hier niet zo wil lukken: wij zijn een volkje dat er kennelijk van houdt, zich de dingen op bevattelijke wijze te laten voorschrijven, zonder dat we al te veel moeten nadenken. Duidelijk moet het zijn, met zeker niet te veel boodschappen in de tekst en met melodieën die hooguit vijf akkoorden mogen bevatten en verder opgebouwd zijn volgens het patroon dat we kennen van onze kinderliedjes: stroofje/ refreintje. stroofje /refreintje. Oef, dàt moest er even uit!
De nieuwe plaat van Vanessa Lively werd gemaakt met Pauln Curreri in de producerstoel en werd gefinancierd via het stilaan algemeen ingang vindende Kickstarterprincipe: de fans doen aan prefinanciering, om er zo zeker van te kunnen zijn dat de plaat er effectief ook komt. Dat Vanessa zelf ook nu weer het penseel vasthield voor de overigens prachtige covertekening en dat Paul Curreri niet alleen maar aan knopjes draaide, maar ook zijn hele arsenaal gitaren, keyboards en harmonieën mee in het water trok, mag geen verwondering wekken, maar moet wel vermeld worden, net als de aanwezigheid van de door ons zeer geliefde maar met Curreri getrouwde Devon Sproule op backing vocals.
Twaalf songs op de plaat, allemaal zelfgeschreven, zij het dat She Won't Let Go in samenwerking met Erik Moll tot stand kwam en dat What Will You Say Tonight de vertaling is van het Baudelaire-gedicht Que diras-tu ce soir,pauvre âme solitaire?. U merkt het al: een Amerikaanse vrouw, die ook nog eens Franse poëzie blijkt te lezen....is dat niet een beetje te moeilijk voor de hardwerkende gemiddelde Vlaming?
Wel, ik mag hartsgrondig hopen van niet. En ik mag hopen dat u met z'n allen deze bijzonder fraaie plaat aan allerhande boezems gaat drukken. Het is immers schandelijk onrechtvaardig dat iet één van onze radiomakers zich geroepen voelt om deze dame de bekendheid te geven, die ze ongetwijfeld verdient. Enfin, de plaat baadt in vele sferen, al overweegt toch de folkpop, met zijn dromerige kantjes: Vanessa werd niet zo lang geleden voor het eerst moeder. Dat zoiets sporen nalaat, of een mens tekent, mag geen verbazing wekken en het blijkt dan ook ten overvloede uit deze plaat. Een song als opener I Am a Song kan je onmogelijk schrijven, als je iet een zekere mate van innerlijke rust gevonden hebt. De titelsong drijft dan weer op de galmende gitaar van Curreri en waaiert breeduit, terwijl Chasm toch weer een beetje verwijst naar wat er vroeger aan rusteloosheid door Vanessa heen gegaan moet zijn.
Nu eens Latin of funk-invloeden, dan weer zuivere pop of dito folk...dit is een rijke, veelzijdige plaat van een heel veelzijdige dame. Als u haar nog niet kende, dan heeft u wat gemist. Maar laten we wel wezen: u kan dit alsnog goed maken. U moest dat maar eens doen en misschien kan u iets aanvangen met volgende tip: begin bij Bury It', keer dan terug naar de opener en ga van daaruit naar We Are Waiting en naar de Baudelairevertaling op positie 11. Tegen dat u dan aankomt bij Come and Find Me, bent u gegarandeerd helemaal verkocht. Een prima alternatief is echter de plaat gewoon van A tot Z te beluisteren, zoals ze gepresenteerd wordt. Maar dan moet u dat wel een drie- of viertal keer na een doen, want dit is er eentje, waar je maar beetje bij beetje de geheimpjes van ontdekt. Fijne plaat!
(Dani Heyvaert)