Marius, G.H. - Jac. Van Looy (1912)

Kenmerken

Conditie: Zo goed als nieuw

Beschrijving

Amsterdam, Elsevier, 1912

Hollandsche schilders van dezen tijd

Ingenaaid, oorspronkelijk gedecoreerd omslag
22,5 x 30,5 cm.
15 Bladzijden tekst, gedrukt op Oud Hollands en 14 bladzijden glaspapier met zwart/wit reproducties.

ALS NIEUW

Portret van Jac. van Looy als frontispice

Jacobus (Jac.) van Looy (Haarlem, 13 september 1855 aldaar, 24 februari 1930) was een Nederlands schilder en schrijver.
Van Looy was de zoon van een timmerman. Zijn ouders stierven kort na elkaar en vanaf zijn vijfde jaar groeide hij op als weesjongen in het Haarlemse Gereformeerd Burgerweeshuis aan het Groot Heiligland. In dit gebouw is nu het Frans Hals Museum gevestigd. Hij leerde voor het vak van huis- en rijtuigschilder, maar mocht vanwege zijn talent daarnaast tekenlessen volgen. Hij studeerde aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam, en was bevriend met onder andere Willem Witsen.
In 1884 kreeg hij de prestigieuze Prix de Rome. Daaraan verbonden was een beurs en een rijkstoelage die hem staat stelde om te reizen en ervaring op te doen. Hij diende een voorgeschreven route te volgen, klassieke werken te kopiëren en regelmatig schriftelijk verslag uit te brengen. Zo reisde hij van 1885 tot 1886 naar Italië, Spanje en Marokko. Verder schreef hij ook korte verhalen. In Amsterdam huwde hij in 1892 met Titia van Gelder
(1860-1940), telg uit het Zaanse geslacht van papiermakers, waarna het paar zich vestigde in Soest. In 1913 verhuisde ze weer naar Haarlem, waar ze hun verder leven bleven wonen.
Van Looy maakte deel uit van de redactie van het letterkundig tijdschrift De Nieuwe Gids van de beweging der Tachtigers en werd het bekendst door zijn deels autobiografische cyclus Jaapje-Jaap-Jakob. Hierin beschreef hij het leven in het weeshuis en zijn tijd als drukkers- en schildersleerling.

Kosten van verzending (Nederland: € 3,95; Europa: € 11,50) ten laste van koper